Ασκείται Εκει..

Πολεμούμε, γιατί έτσι μας αρέσει..
τραγουδούμε και ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει...
Δουλεύουμε και ας μην υπάρχει αφέντης , σα βραδυάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματό μας...
Δεν ξενοδουλεύουμε...
Εμεις είμαστε οι αφέντες..
Το αμπέλι τούτο της γης είναι δικό μας, σάρκα μας και αίμα μας...
Το σκάβουμε, το κλαδεύουμε, το τρυγούμε, πατούμε τα σταφύλια του, πίνουμε το κρασί...
Τραγουδούμε και κλαίμε...
Οράματα ανηφορίζουν στην κεφαλή μας....

όσο μπορείς.....

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς:

μην την εξευτελίζεις

μες την πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία,

ως που να γίνει σα μια ξένη..... φορτική!

Κ.Καβάφης,