Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο μιας πολλά υποσχόμενης δημοσιογράφου που αφορούσε το προσφυγικό και την εκμετάλλευση αυτών των ανθρώπων. Μπορεί η ματιά της να μην έχει την εγκυρότητα του Πρετεντέρη και του Μπογδάνου αλλά μεταξύ μας αν την είχε δεν θα ήταν πολλά υποσχόμενη δημοσιογράφος.
«Ενα ευρώ το κιλό… Μήλα καλά μήλα…» Iδιώτες με τα ΙΧ τους πουλάνε φρούτα στα ελληνοσκοπιανά! Ντόπιοι κάνουν το δικό τους αγώνα για επιβίωση… «Παράξενες» εικόνες, όπως κι αυτή στις καντίνες όπου πουλάνε (βλ φωτο)… παγωτά. Ζωή στις ράγες και στα χωράφια των… σκουπιδιών. Ζωή στα σύνορα της… Ευρώπης!
Της Χριστίνας Μισιρλή / Αποστολή Ελληνοσκοπιανά σύνορα
«Αγκαλιά με το… συρματόπλεγμα» μεταξύ FYROM και Ελλάδας, άνθρωποι απελπισμένοι, κουρασμένοι, πεινασμένοι, απογοητευμένοι και κυρίως… ξένοι! Έτσι νιώθουν, έτσι τους βλέπουν. Ακόμη και μεταξύ τους, πρόσφυγες και μετανάστες, «αλληλομάχονται» για το ποιος έχει δικαίωμα να περάσει στην Ευρώπη, για το ποιος έχει δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή.
Τα συνθήματα στα χέρια και η ελπίδα στη ψυχή τους. Μανάδες με τα παιδιά, άτομα με αναπηρία στο δρόμο και στα χωράφια, συρματοπλέγματα και κάγκελα δυο χωρών (που γι αυτούς δεν έχουν καμία σχέση με την Ευρώπη των ονείρων τους), «φράκτες» στο παρόν και στο μέλλον τους (ΒΛ ΦΩΤΟ)
Oι εθελοντές από το Κιλκίς, τη Θεσσαλονίκη και τον κόσμο ολόκληρο, προσπαθούν να κάνουν ό,τι μπορούν. Να δώσουν ένα μήνυμα ότι στην Ελλάδα της προσφυγιάς, η προσφυγιά τους δεν είναι άγνωστη…
Πολλοί κρύβονται, δεν θέλουν το φωτογραφικό φακό επάνω τους. Δεν θέλουν τον οίκτο κανενός. Θέλουν μόνο μια ευκαιρία να δουλέψουν και να ζήσουν τις οικογένειες τους, μακριά από όπλα και βόμβες. «Εμείς φύγαμε από τους τρομοκράτες, δεν είμαστε τρομοκράτες… Αφήστε μας να περάσουμε…»
Oι φωνές σβήνουν όσο περνάει η ώρα και όσο το κρύο πέφτει στα αδύναμα κορμάκια των παιδιών. Άλλη μια μέρα στο χώμα, άλλη μια νύχτα στον παγετό… «Ας είναι δεν το κουνάμε από δω…»
ΠΗΓΗ : http://www.karfitsa.gr
