"Στις 25 Μαρτίου του 1911 η φωτιά που ξέσπασε στο εργοστάσιο παραγωγής ενδυμάτων Triangle Shirtwaist (Triangle Shirtwaist Factory Fire) στην Νέα Υόρκη είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 146 άνθρωποι, κυρίως Εβραίες και Ιταλίδες εργάτριες, ηλικίας από 16 έως 23 ετών που είχαν πρόσφατα μεταναστεύσει στις Η.Π.Α. Πολλά από τα θύματα δεν μπόρεσαν να βγουν από το κτίριο καθώς μια πόρτα που οδηγούσε στις σκάλες ήταν κλειδωμένη από τους ιδιοκτήτες και δεν υπήρχαν επαρκείς έξοδοι κινδύνου.
Η καταστροφή στο Triangle Shirtwaist και ο θάνατος 146 ανθρώπων οδήγησαν σε βελτίωση της νομοθεσίας σχετικά με τους όρους ασφαλείας στους χώρους εργασίας και στην ενίσχυση της Διεθνούς Ένωσης Εργαζόμενων Γυναικών στην Κλωστοϋφαντουργία (International Ladies' Garment Workers' Union), που αγωνίστηκε ιδιαίτερα για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας.Για μια μέρα σαν κι αυτή... μια μέρα σαν την σημερινή...
Για τις γυναίκες που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται στην καθημερινότητά τους, για να σπάσουν τα δεσμά, τις προκαταλήψεις, για την ελευθερία, την χειραφέτηση για αυτές, και για τους δυο, για όλους μας.."
Ακόμα και σήμερα λοιπόν μια μερίδα γυναικών το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να ποστάρουν χρόνια πολλά η μια στον τοίχο της άλλης. Και όχι δεν είναι άσχημο τόσο αυτό αλλά τόσο το ότι η καθεμιά γυναίκα πιστεύει ότι είναι φεμινίστρια αλλά στην τελική δεν είναι τίποτα. Αυτή την μέρα θέλω να την αφιερώσω και να χαρίσω το χρόνια μου πολλά σε κάθε γυναίκα που κάνει τον προσωπικό της αγώνα. Σε κάθε γυναίκα που μεγαλώνει μόνη της το παιδί της,σε κάθε γυναίκα που δέχεται βια μέσα στο σπίτι της από τον άντρα της και όχι μόνο,σε κάθε γυναίκα που δέχεται σεξουαλική παρενόχληση από το αφεντικό της αλλά δεν μιλάει γιατί ξέρει ότι άμα την απολύσουν δεν θα έχει να μεγαλώσει τα παιδιά της,σε κάθε γυναίκα που περνάει κατάθλιψη και ψάχνει μέσα στα χάπια απεγνωσμένα λίγο αγάπη σε αυτές τις γυναίκες που δέχτηκαν επιθέσεις από βιτριόλι επειδή ήταν συνδικαλίστριες,σε αυτές τις γυναίκες που τότε κάηκαν ζωντανές, σε αυτές τις γυναίκες που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς σήμερα υπολογίσιμες στην κοινωνία...σε αυτές τις γυναίκες που προσπάθησαν να καταπολεμήσουν την πατριαρχεία με το αίμα τους. Ναι αγαπημένες μου.. αυτή η μέρα δεν είναι ούτε για μένα ούτε για καμιά από εμάς που δεν έχουμε δώσει ποτέ κάποιον σημαντικό αγώνα..που καλώς ή κακώς τα έχουμε όλα έτοιμα. Έχω βαρεθεί να βλέπω χαζογκομενάκια να πουλάνε φεμινισμό χωρίς να ξέρουν καν τι είναι...Ο φεμινισμός ποτέ δεν είχε ως πρωταρχικό του σκοπό το κλείσιμο τραπεζιού σε μπουζούκια,την αντιμετώπιση προβλημάτων όπως το τι χρώμα θα βάψουμε τα μαλλιά μου..και όχι ΠΟΤΕ δεν είχε ως σκοπό να αποδείξει στους άντρες ότι οι γυναίκες είναι ανώτερες. Το μόνο που ήθελε να αποδείξει στους άντρες είναι ότι οι γυναίκες έχουν τις ίδιες δυνατότητες, είναι το ίδιο έξυπνες το ίδιο χρήσιμες για μια κοινωνία.. Άμα θέλετε λοιπόν να πείτε χρόνια πολλά σε κάποιον να το πείτε σε γυναίκες που έχουν καταφέρει να κάνουν πράγματα που εσείς ούτε στο μικρό σας δαχτυλάκι δεν θα καταφέρετε ποτέ να κάνετε..η γιορτή της γυναίκας δεν αξίζει σε εμάς.. γιατί δεν κάναμε τίποτα.. Χρόνια πολλά λοιπόν προς όλες αυτές τις ψυχές που είναι στον ουρανό... χρόνια πολλά προς όλες αυτές τις γυναίκες που βασανίζονται καθημερινά και τους εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να βρούνε το θάρρος και την δύναμη να μιλήσουν..
