Αλέξης Γρηγορόπουλος 2008

Σήμερα, 4 χρόνια μετά ένας θάνατος μας ήρθε ξανά στο μυαλό.. ίσως όχι μόνο ένας θάνατος αλλά τόσοι θάνατοι είναι μαζεμένοι μέσα σε μια ημερομηνία. Ο Δεκέμβρης του ΄08 θα μείνει αξέχαστος σε πολλούς. Πρώτα από όλα επειδή μετά τον Καλτεζά άλλο ένα παιδί 15 χρονών έπεσε νεκρό από αστυνομικό.. επειδή για άλλη μια φορά το κράτος μας έδειξε πόσο δημοκρατικό είναι, πόσες ελευθερίες έχουμε και πόσο καλούς αστυνομικούς επίσης. Μέσα από αυτόν τον Δεκέμβρη ο κόσμος μπόρεσε να διαδηλώσει και να αντιδράσει για τις πολλές ελευθερίες που του είχαν στερήσει και συνεχίζουν να του στερούν. Για την ανεργία,για το σημερινό σύστημα παιδείας,για την αντιμετώπιση των μεταναστών από το κράτος,για το ασφυκτικό γκρίζο αστικό περιβάλλον που όλοι είμαστε αναγκασμένοι να επιβιώσουμε σε αυτό. Για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα που μας έχουν καταπατήσει εδώ και χρόνια κάτω...ο θάνατος του Αλέξη ήταν η αρχή. Ίσως να μην είχε τα αποτελέσματα που μπορούσε να έχει. Μπορεί ακόμα και σήμερα να είμαστε κοιμισμένοι ακόμα και μετά από όλα αυτά αλλά τουλάχιστον ο θάνατος του Αλέξη έδειξε πόσα μπορεί να κάνει η ανθρώπινη οργή και ίσως κάποια μέρα να συμβεί ξανά αυτό και ελπίζω χωρίς να το προκαλέσει κάποιος θάνατος. Αυτό το παιδί ήταν 15 χρονών. Είχε όνειρα.. ένα μέλλον και φιλοδοξίες. Ένας αστυνομικός με ψυχολογικά ξαφνικά του τα στέρησε όλα... γιατί? γιατί πέταξε μπουκάλι.. γιατί απλά τον έβρισε.. Ένα αγόρι 15 χρονών μετά απο 4 χρόνια συνεχίζει να συγκινεί τον κόσμο... συνεχίζονται οι αποχές στα σχολεία οι πορείες οι καταλήψεις..και αν σήμερα μερικοί το εκμεταλλεύονται είτε για να χάσουν μάθημα είτε για να σπάσουν μαγαζάκια και αυτοκίνητα των απλών εργατών με την ταμπέλα του αναρχικού απλά επειδή έχουν καύλες.. είτε για να προπαγανδίσουν οι δημοσιογράφοι..Στις καρδιές μας όμως πάντα ο Αλέξης και ο Καλτεζάς και όλοι αυτοί που σκοτώθηκαν άδικα από το κράτος εντός ή εκτός Ελλάδας θα τιμώνται. Μπορεί η τιμή τους να γίνεται στις 6 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο μπορεί καθημερινά μπορεί η τιμή να βρίσκεται ανάμεσα σε κάθε αγώνα που γίνεται μέσα από μαθητές.. από ανθρώπους με όνειρα.. από 1-100 χρονών...θα τιμώνται! Και ελπίζω γι αυτούς αλλά και για 'μας να τιμώνται σωστά.. έτσι όπως τους πρέπει.. Να σταματήσουμε να το βλέπουμε σαν δικαιολογία για να χάσουμε μάθημα....
‎"3 χρονια πριν..λιγες μερες μετα το θανατο του Αλεξη το προφιλ στο hi5 του ειχε γεμισει λογια..λογια ανθρωπων που μεχρι και σημερα θυμουνται κ πονανε..
Τοτε ειχα μπει στο λευκωμα του και ειδα μια συζητηση του Αλεξη με μια κοπελα..
-Αλεξη, τι θες να γινεις οταν μεγαλωσεις λοιπον;
-Δεν ξερω, ελεγε...δεν εχω αποφασισει ακομα ομως ξερω πως μια μερα ολη η Ελλαδα θα μαθει το ονομα μου! 
Κριμα που το εμαθε με αυτον τον τροπο..ΖΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ!"